top of page
OUD VLAENDEREN
For me, photography is a combination of artistic vision and technical mastery. This individual work is not only a reflection of the photographed subject, but also of my view of the world. The images are often emotionally charged and tell a story. I hope they invite you to look beyond the surface and discover the layered meanings that are embedded in every carefully captured moment.
Vinkenzetting
De vinkenzetting, een eeuwenoude traditie in Vlaanderen, brengt zangvogels samen in speciaal ontworpen wedstrijdkooien langs de straat. Tijdens de wedstrijd telt elke deelnemer gedurende een uur de "liedjes" of "slagen" van de vogel van hun buurman, waarbij een liedje minimaal een voorzang en een slotzang met het kenmerkende "suskewiet" moet bevatten. Zangkeurders zien hierop toe om de eerlijkheid van de wedstrijd te waarborgen, terwijl de opgetekende slagen op een zwartgeverfde houten telregel de rangschikking bepalen.
Deze unieke gewoonte, waarbij zangvogels strijden in zangwedstrijden, verliest terrein door afnemende belangstelling en het ontbreken van nieuwe beoefenaars. Dit is echter een positieve wending voor de vogels, die nu bespaard blijven van deze oude traditie.
Deze unieke gewoonte, waarbij zangvogels strijden in zangwedstrijden, verliest terrein door afnemende belangstelling en het ontbreken van nieuwe beoefenaars. Dit is echter een positieve wending voor de vogels, die nu bespaard blijven van deze oude traditie.
De Liggende Wip
Deze oude traditie, waarbij schutters mikken op een verticale houten wip vanaf de grond, staat op het punt om in de vergetelheid te raken.
De sport omvat het nauwkeurig richten en schieten op een smalle stang bovenop de wip, waarbij schutters hun vaardigheid en precisie demonstreren. Helaas vervaagt deze eeuwenoude praktijk door afnemende deelname en een gebrek aan nieuwe beoefenaars. Als een stukje Vlaams erfgoed dreigt te verdwijnen, verdwijnt ook de levendige dynamiek van deze unieke schietsport, die eens zo diep geworteld was in de tradities van de regio.
De sport omvat het nauwkeurig richten en schieten op een smalle stang bovenop de wip, waarbij schutters hun vaardigheid en precisie demonstreren. Helaas vervaagt deze eeuwenoude praktijk door afnemende deelname en een gebrek aan nieuwe beoefenaars. Als een stukje Vlaams erfgoed dreigt te verdwijnen, verdwijnt ook de levendige dynamiek van deze unieke schietsport, die eens zo diep geworteld was in de tradities van de regio.
Kantklossen
In de middeleeuwen bracht de bloeiende internationale handel welvaart, die zich uitte in luxueuze interieurs en kleding. Kant ontstond als decoratie voor linnen kleding en vond zijn oorsprong in Vlaanderen en Venetië. Kloskant, een handmatige techniek, vereist behendigheid en geduld. Kantklossen omvat basisbewegingen zoals kruisen en wringen, met essentiële technieken als aanhaken en bochtjes maken. Door heel Europa ontstonden verschillende stijlen, zoals doorlopende draden bij Stropkant en Vlaanderse kant, en afgeknoopte delen bij Russische kant en Brugs bloemwerk. Het leerproces omvat het beheersen van basisslagen zoals linnenslag en gewrongen slag. Kant, met zijn rijke geschiedenis, blijft een kunstvorm van gedetailleerde elegantie.
Duivensport: Inkorving
De inkorving van duiven, een intrigerend ritueel binnen de duivensport, markeert het begin van een opwindende reis voor deze gevederde atleten. Voorafgaand aan een wedstrijd worden de duiven zorgvuldig geselecteerd en ingekorfd. Dit proces omvat het overhandigen van de duiven aan de verantwoordelijke duivenmelker, waarna elke vogel in een speciale bak wordt geplaatst.
Met gespannen verwachting laten de duivenmelkers hun gevleugelde metgezellen achter, wetende dat ze nu op weg zijn naar de competitie. Elke duif draagt de hoop en verwachting van haar eigenaar, vastgelegd in de gegevens van de ingekorfde duiven. De duivenmelker ontvangt een klok, een cruciaal instrument dat zal bepalen wanneer de duif terugkeert naar haar vertrouwde hok en haar prestaties in het klassement zal registreren.
De inkorving is meer dan een praktische voorbereiding; het is een moment van spanning, beladen met de passie van duivenliefhebbers die hun gevederde vrienden toevertrouwen aan de lucht en hopen op een glorieuze terugkeer. Het is een prachtige samensmelting van zorg, traditie en de onvoorspelbare schoonheid van de duivensport.
Met gespannen verwachting laten de duivenmelkers hun gevleugelde metgezellen achter, wetende dat ze nu op weg zijn naar de competitie. Elke duif draagt de hoop en verwachting van haar eigenaar, vastgelegd in de gegevens van de ingekorfde duiven. De duivenmelker ontvangt een klok, een cruciaal instrument dat zal bepalen wanneer de duif terugkeert naar haar vertrouwde hok en haar prestaties in het klassement zal registreren.
De inkorving is meer dan een praktische voorbereiding; het is een moment van spanning, beladen met de passie van duivenliefhebbers die hun gevederde vrienden toevertrouwen aan de lucht en hopen op een glorieuze terugkeer. Het is een prachtige samensmelting van zorg, traditie en de onvoorspelbare schoonheid van de duivensport.
Garnaalvissers te paard
De garnaalvissers van Oostduinkerke belichamen een levend stuk Vlaamse folklore, waar eeuwenoude tradities zich vermengen met de branding van de Noordzee. Geworteld in een rijke maritieme geschiedenis, trekken deze stoere mannen, gehuld in traditionele kledij, nog steeds met paarden de zee in om garnalen te vissen.
De traditie van paardenvissers dateert uit de 15e eeuw, en Oostduinkerke is de laatste plek ter wereld waar deze oude techniek wordt beoefend. Onder de hoede van ervaren garnaalvissers bewegen de paarden zich moeiteloos door het ondiepe water, terwijl het net door het zand sleept en de garnaaltjes vangt.
De garnaalvissers hebben niet alleen een cruciale rol in het behoud van deze ambachtelijke praktijk, maar dragen ook bij aan het levend houden van de lokale cultuur. Toeristen en dorpsbewoners genieten van de jaarlijkse garnaalfeesten en bewonderen de schilderachtige taferelen op het strand.
De garnaalvissers van Oostduinkerke zijn meer dan vakmensen; ze zijn levende bewakers van een tijdloze traditie, waardoor de Vlaamse kustlijn doordrenkt blijft met de unieke charme van haar maritieme erfgoed.
De traditie van paardenvissers dateert uit de 15e eeuw, en Oostduinkerke is de laatste plek ter wereld waar deze oude techniek wordt beoefend. Onder de hoede van ervaren garnaalvissers bewegen de paarden zich moeiteloos door het ondiepe water, terwijl het net door het zand sleept en de garnaaltjes vangt.
De garnaalvissers hebben niet alleen een cruciale rol in het behoud van deze ambachtelijke praktijk, maar dragen ook bij aan het levend houden van de lokale cultuur. Toeristen en dorpsbewoners genieten van de jaarlijkse garnaalfeesten en bewonderen de schilderachtige taferelen op het strand.
De garnaalvissers van Oostduinkerke zijn meer dan vakmensen; ze zijn levende bewakers van een tijdloze traditie, waardoor de Vlaamse kustlijn doordrenkt blijft met de unieke charme van haar maritieme erfgoed.
Duivenlossing
De duivenlossing, een ritueel doordrenkt van spanning en traditie in de wereld van de duivensport. Het moment waarop de duiven, na zorgvuldig te zijn "ingekorfd", hun vleugels spreiden en de vrijheid tegemoet vliegen. In de aanloop naar een wedstrijd wordt elke duif zorgvuldig voorbereid, haar reis naar huis nauwkeurig getimed.
Op de dag van de duivenlossing verzamelen duivenliefhebbers zich vol verwachting. De duiven worden op een afgesproken locatie vrijgelaten, en dan begint het wachten. De duivenmelkers turen naar de hemel, hun hart klopt in afwachting van het moment waarop hun gevederde atleten terugkeren naar de vertrouwde hokken.
De duivenlossing is niet slechts een sportieve gebeurtenis; het is een cultureel erfgoed doordrenkt met passie en toewijding. Het symboliseert de band tussen mens en dier, waarbij de duiven, als boodschappers van de lucht, een connectie vormen tussen de luchtige vrijheid en het knusse hok. In deze eeuwenoude praktijk komt de tijdloze schoonheid van de Vlaamse folklore tot leven.
Op de dag van de duivenlossing verzamelen duivenliefhebbers zich vol verwachting. De duiven worden op een afgesproken locatie vrijgelaten, en dan begint het wachten. De duivenmelkers turen naar de hemel, hun hart klopt in afwachting van het moment waarop hun gevederde atleten terugkeren naar de vertrouwde hokken.
De duivenlossing is niet slechts een sportieve gebeurtenis; het is een cultureel erfgoed doordrenkt met passie en toewijding. Het symboliseert de band tussen mens en dier, waarbij de duiven, als boodschappers van de lucht, een connectie vormen tussen de luchtige vrijheid en het knusse hok. In deze eeuwenoude praktijk komt de tijdloze schoonheid van de Vlaamse folklore tot leven.
bottom of page