Oud Vlaenderen

In de schaduw van de moderne tijd dreigen Vlaamse volkssporten en eeuwenoude tradities langzaam te vervagen. Verankerd in de rijke geschiedenis van de regio, vormen deze culturele schatten een waardevol erfgoed dat verloren dreigt te gaan.

Het geknisper van de krulbollen op de veldwegen, het sierlijke dansen van de reuzen tijdens processies, de vreugdevolle klanken van het beiaardspel op zondagochtend – allemaal kenmerken van een tijdperk dat geleidelijk aan uit ons collectief geheugen verdwijnt.

De lens van de camera fungeert als een poort naar het verleden, een middel om deze kostbare momenten te vereeuwigen. Fotografie wordt daarmee niet alleen een kunstvorm, maar ook een bewaarder van herinneringen. Als we deze volkssporten en tradities niet vastleggen, riskeren we het verlies van ons cultureel erfgoed.

Foto's zijn niet slechts beelden; ze zijn vensters naar de ziel van een samenleving, een middel om de tijd stil te zetten en de pracht van onze unieke geschiedenis te bewaren.

Laten we samen de camera als een instrument van behoud omarmen en deze vergeten schatten vastleggen, opdat toekomstige generaties kunnen blijven genieten van de rijke erfenis van Vlaanderen. Elk beeld vertelt een verhaal, elke klik bewaart een stukje van ons culturele weefsel. Mogen we met vereende krachten een brug slaan tussen het heden en het verleden, en zo deze waardevolle tradities voor altijd in ons hart bewaren."

Vinkenzetting

De vinkenzetting, een eeuwenoude traditie in Vlaanderen, brengt zangvogels samen in speciaal ontworpen wedstrijdkooien langs de straat. Tijdens de wedstrijd telt elke deelnemer gedurende een uur de "liedjes" of "slagen" van de vogel van hun buurman, waarbij een liedje minimaal een voorzang en een slotzang met het kenmerkende "suskewiet" moet bevatten. Zangkeurders zien hierop toe om de eerlijkheid van de wedstrijd te waarborgen, terwijl de opgetekende slagen op een zwartgeverfde houten telregel de rangschikking bepalen.
Deze unieke gewoonte, waarbij zangvogels strijden in zangwedstrijden, verliest terrein door afnemende belangstelling en het ontbreken van nieuwe beoefenaars. Dit is echter een positieve wending voor de vogels, die nu bespaard blijven van deze oude traditie.

De Liggende Wip

Deze oude traditie, waarbij schutters mikken op een verticale houten wip vanaf de grond, staat op het punt om in de vergetelheid te raken.

De sport omvat het nauwkeurig richten en schieten op een smalle stang bovenop de wip, waarbij schutters hun vaardigheid en precisie demonstreren. Helaas vervaagt deze eeuwenoude praktijk door afnemende deelname en een gebrek aan nieuwe beoefenaars. Als een stukje Vlaams erfgoed dreigt te verdwijnen, verdwijnt ook de levendige dynamiek van deze unieke schietsport, die eens zo diep geworteld was in de tradities van de regio.

Kantklossen

In de middeleeuwen bracht de bloeiende internationale handel welvaart, die zich uitte in luxueuze interieurs en kleding. Kant ontstond als decoratie voor linnen kleding en vond zijn oorsprong in Vlaanderen en Venetië. Kloskant, een handmatige techniek, vereist behendigheid en geduld. Kantklossen omvat basisbewegingen zoals kruisen en wringen, met essentiële technieken als aanhaken en bochtjes maken. Door heel Europa ontstonden verschillende stijlen, zoals doorlopende draden bij Stropkant en Vlaanderse kant, en afgeknoopte delen bij Russische kant en Brugs bloemwerk. Het leerproces omvat het beheersen van basisslagen zoals linnenslag en gewrongen slag. Kant, met zijn rijke geschiedenis, blijft een kunstvorm van gedetailleerde elegantie.

Duivensport: Inkorving

De inkorving van duiven, een intrigerend ritueel binnen de duivensport, markeert het begin van een opwindende reis voor deze gevederde atleten. Voorafgaand aan een wedstrijd worden de duiven zorgvuldig geselecteerd en ingekorfd. Dit proces omvat het overhandigen van de duiven aan de verantwoordelijke duivenmelker, waarna elke vogel in een speciale bak wordt geplaatst.

Met gespannen verwachting laten de duivenmelkers hun gevleugelde metgezellen achter, wetende dat ze nu op weg zijn naar de competitie. Elke duif draagt de hoop en verwachting van haar eigenaar, vastgelegd in de gegevens van de ingekorfde duiven. De duivenmelker ontvangt een klok, een cruciaal instrument dat zal bepalen wanneer de duif terugkeert naar haar vertrouwde hok en haar prestaties in het klassement zal registreren.

De inkorving is meer dan een praktische voorbereiding; het is een moment van spanning, beladen met de passie van duivenliefhebbers die hun gevederde vrienden toevertrouwen aan de lucht en hopen op een glorieuze terugkeer. Het is een prachtige samensmelting van zorg, traditie en de onvoorspelbare schoonheid van de duivensport.

Garnaalvissers te paard

De garnaalvissers van Oostduinkerke belichamen een levend stuk Vlaamse folklore, waar eeuwenoude tradities zich vermengen met de branding van de Noordzee. Geworteld in een rijke maritieme geschiedenis, trekken deze stoere mannen, gehuld in traditionele kledij, nog steeds met paarden de zee in om garnalen te vissen.

De traditie van paardenvissers dateert uit de 15e eeuw, en Oostduinkerke is de laatste plek ter wereld waar deze oude techniek wordt beoefend. Onder de hoede van ervaren garnaalvissers bewegen de paarden zich moeiteloos door het ondiepe water, terwijl het net door het zand sleept en de garnaaltjes vangt.

De garnaalvissers hebben niet alleen een cruciale rol in het behoud van deze ambachtelijke praktijk, maar dragen ook bij aan het levend houden van de lokale cultuur. Toeristen en dorpsbewoners genieten van de jaarlijkse garnaalfeesten en bewonderen de schilderachtige taferelen op het strand.

De garnaalvissers van Oostduinkerke zijn meer dan vakmensen; ze zijn levende bewakers van een tijdloze traditie, waardoor de Vlaamse kustlijn doordrenkt blijft met de unieke charme van haar maritieme erfgoed.

Duivenlossing

De duivenlossing, een ritueel doordrenkt van spanning en traditie in de wereld van de duivensport. Het moment waarop de duiven, na zorgvuldig te zijn "ingekorfd", hun vleugels spreiden en de vrijheid tegemoet vliegen. In de aanloop naar een wedstrijd wordt elke duif zorgvuldig voorbereid, haar reis naar huis nauwkeurig getimed.

Op de dag van de duivenlossing verzamelen duivenliefhebbers zich vol verwachting. De duiven worden op een afgesproken locatie vrijgelaten, en dan begint het wachten. De duivenmelkers turen naar de hemel, hun hart klopt in afwachting van het moment waarop hun gevederde atleten terugkeren naar de vertrouwde hokken.

De duivenlossing is niet slechts een sportieve gebeurtenis; het is een cultureel erfgoed doordrenkt met passie en toewijding. Het symboliseert de band tussen mens en dier, waarbij de duiven, als boodschappers van de lucht, een connectie vormen tussen de luchtige vrijheid en het knusse hok. In deze eeuwenoude praktijk komt de tijdloze schoonheid van de Vlaamse folklore tot leven.