Oud Vlaenderen

"Waar Verleden en Heden Elkaar de Hand Reiken"

Deze galerij biedt een visuele ode aan het rijke immateriële erfgoed van Vlaanderen. De getoonde foto's vormen fragmenten uit bredere reportages waarin oude ambachten, volksgebruiken en vergeten sporten centraal staan. Niet als stilstaande geschiedenis, maar als levend geheel dat nog doorwerkt in verenigingen, gilden en lokale initiatieven.

Neem contact op

Vinkenzetting

Vinkenzetting is een eeuwenoude volkssport waarbij vinken in wedstrijdkooien worden geplaatst en hun zang wordt geteld. Elke geldige zang eindigt op het kenmerkende “suskewiet”. De sport ontstond in de 16e eeuw en was vooral populair in West- en Oost-Vlaanderen. Vinkeniers gaven hun vogels namen en streden om de eer, niet om geld. Ondanks erkenning als immaterieel erfgoed, neemt de belangstelling af. Jongere generaties haken af, en het aantal actieve vinkeniers daalt. Wat ooit een levendige dorpsactiviteit was, dreigt nu stilletjes uit het straatbeeld te verdwijnen.

Garnaalvissers

Deze scène toont een garnaalvisser op zee in een traditionele Crangon-boot, een type vaartuig dat decennialang de Vlaamse kustlijn domineerde. Garnaalvissen met zo’n boot is een erfgoedpraktijk die nog maar zelden voorkomt, vervangen door modernere technieken en grotere schepen. Toch dragen deze vissers de laatste echo's van een eeuwenoude traditie. Zijn blik naar de kust verraadt iets melancholisch: een beroep dat langzaam op drift raakt.

Liggende Wip

Boogschieten op de liggende wip is uniek in Vlaanderen. Schutters richten horizontaal naar ijzeren vogels die op een hoge lat rusten. Wist je dat schuttersgilden al in de middeleeuwen ontstonden en dat koning Albert I ooit erevoorzitter was van zo’n gilde? Het vereist concentratie en traditie – een sport waar eer belangrijker was dan winst. Ook vandaag nog hoor je het gespannen tikken van de pijl, als echo van eeuwen verbondenheid.

Kantklossen

Kantklossen was ooit een beroep: jonge meisjes in Brugge leerden het in kloosterscholen. Rond 1700 stond Vlaamse kant wereldwijd bekend als een luxeproduct – zelfs het hof van Versailles droeg het. Met klosjes, spelden en patronen ontstonden ware meesterwerken. Wie het ambacht beheerst, volgt een ritme dat eeuwen overspant. De draad mag dun zijn, maar het verhaal errond is onverwoestbaar.

Duivensport

Duivensport was ooit de trots van menige Vlaamse gemeente. Inkorvingsdagen waren momenten van spanning en samenkomst, de ruimte gevuld met geroezemoes, rook en roepnamen. Vandaag tikt enkel nog de klok. Honderden mechanische tijdmeters wachten op vleugels die zelden nog komen, en de lege stoelen verklappen de afwezigheid van een generatie. Waar vroeger duiven met fierheid werden ingekorfd, heerst nu stilte. De sport leeft verder in herinneringen, in garages en achterkamers – een wereld van precisie en passie, op het randje van vergetelheid.

Solex - rijdend erfgoed

De jaarlijkse Solex-rit is meer dan een nostalgisch uitje: het is een viering van rijdend erfgoed. De Solex, ooit symbool van eenvoud en bereikbaarheid, leeft vandaag voort dankzij liefhebbers die de tijd willen vertragen. Elke tocht is een herinnering aan de naoorlogse jaren waarin mobiliteit stilaan gemeengoed werd. In een landschap van elektrische fietsen en stille wegen, brengen deze ronkende tweewielers het verleden tot leven – een erfgoed dat beweegt, rijdt en verbindt.

Gaaibolling

Gaaibolling is zo typisch Vlaams dat het in geen enkel ander land voorkomt. Je rolt een zware bol over een baan naar vogelvormige kegels: de ‘gaaien’. Vroeger was het een zondagse gewoonte in café-gazons, waar dorpskampioenen vereerd werden als helden. Wist je dat sommige banen nog met de hand geolied worden? Het ruwe hout, het gewicht van de bol, de roep als er raak is – een spel dat spreekt met karakter.

Garnaalvissers te paard

In Oostduinkerke trotseren garnaalvissers te paard de branding, een uniek spektakel dat nergens anders ter wereld nog bestaat. Deze traditie dateert uit de 19e eeuw en werd in 2013 erkend als UNESCO-immaterieel erfgoed. Vroeger deden vissers dit uit noodzaak, nu is het een levend museum aan zee. Wist je dat toeristen jaarlijks speciaal afzakken om deze stoere taferelen te aanschouwen? De combinatie van paard, water en manden vol garnalen spreekt tot de verbeelding – een erfgoedritueel dat opduikt in vakantiefoto’s én Vlaamse trots.